Καιρό τώρα αναζητούσα ένα πειστικό τρόπο να προκαλέσω την ανάγκη για εσωτερική ανασκόπηση σε όσους ξεκινούν το ταξίδι τους στην Αγορά Εργασίας ή και σε όσους έχουν διανύσει μίλια προς τον πολυπόθητο επαγγελματικό προορισμό μα ακόμα πασχίζουν να τον καταλάβουν. Η πρόκληση αφορούσε στο εξής απλό: κάνε ένα βήμα πίσω, βγες από το σώμα σου και δες τον εαυτό σου να περπατά προς τον επαγγελματικό σου στόχο. Εκεί άκουσέ τον να επικοινωνεί με συναδέλφους ή πελάτες, παρατήρησέ τον και συγκέντρωσε μικρές πληροφορίες που μέχρι πριν δεν ήσουν σε θέση να αναγνωρίσεις.
Κάποιοι από εσάς, ίσως, έχετε δει την αινιγματική κινηματογραφική τριλογία «Μatrix», κάποιοι άλλοι ίσως έχετε ακούσει το «Lucy in the sky with diamonds» των Βeatles, ή μπορεί να έχετε νιώσει εκείνη την έξαψη ενώ παρακολουθούσατε την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Lost». Πόσοι όμως από εσάς γνωρίζουν πως όλα τα παραπάνω καθώς και ακόμα περισσότερες μορφές τέχνης, όπως πίνακες του Σαλβαντόρ Νταλί είναι εμπνευσμένα από ένα παραμύθι που εκδόθηκε το 1865;
Οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων είναι ένα από τα πιο δημοφιλή παραμύθια στον κόσμο, δημιούργημα του Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον, ενός μαθηματικού με έφεση στη ευκλείδεια γεωμετρία που έγραφε ποιήματα και μυθιστορήματα, υπογράφοντας με το όνομα Λιούις Κάρολ. Η Αλίκη μαζί με τον Καπελά και τον Άσπρο Λαγό με το ρολόι του, τη Βασίλισσα Ντάμα Κούπα που δεν βαριέται ποτέ να ζητάει τον αποκεφαλισμό κάποιου, τα τραπουλόχαρτα & την Κάμπια που καπνίζει πάνω σε μανιτάρια έχει ταξιδέψει στο υποσυνείδητο εκατομμυρίων αναγνωστών ανά τον πλανήτη.
Διαβάζοντας το βιβλίο, με ενήλικη ματιά, καταλήγω πώς η Αλίκη με εκείνη την περίφημη βουτιά στη φωλιά του λαγού, έκανε μια βουτιά στο ασυνείδητο της. Κατά τη πτώση της συνάντησε εικόνες, βιβλία, γεύσεις, μυρωδιές που πιθανόν είχε γνωρίσει. Με όπλα της, όλα τα παραπάνω, βγήκε στην άλλη άκρη. Μέσα σε αυτό το παράλογο σκηνικό που πλάθει ο συγγραφέας, οι χαρακτήρες διαγωνίζονται για τον παραλογισμό τους & η Αλίκη έρχεται αντιμέτωπη με όλο και πιο περίεργα συμβάντα.
Αυτή η βουτιά της Αλίκης μοιάζει με τη διαδρομή μας, από το σχολείο και το πανεπιστήμιο, μέχρι την πρώτη μας δουλειά. Συγκεντρώνουμε εμπειρίες, κάνουμε βουτιά και καταλήγουμε στην άλλη άκρη, στην Χώρα της Αγοράς Εργασίας.
Το παραμύθι είναι γεμάτο συμβολισμούς, ερωτηματικά και αρκετούς μύθους.
Μόλις πρωτοφτάνει η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, βρίσκει ποτά που την κονταίνουν και τρώει κέικ που την μεγαλώνουν. Παράλογες αλλαγές συμβαίνουν στο σώμα της που την ταλαιπωρούν, της δημιουργούν στρες, την βγάζουν από το comfort zone της, της προκαλούν δυσφορία. Καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου, η Αλίκη προσπαθεί να βρει τρόπο να διαχειριστεί αυτές της αλλαγές. Μα, δεν γίνεται να είσαι τη μία πολύ μεγάλη και την άλλη υπερβολικά μικρή, ούτε να χάνεις τον έλεγχο και ο λαιμός σου ξαφνικά να μεγαλώνει σε ένα παράλογο μήκος. Αντίστοιχα, γίνεται να πρέπει να θέσεις επαγγελματικούς στόχους ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά και απ’ την άλλη να κάνεις μαγικές εικόνες για το πως φανταζόσουν τον εαυτό σου από παιδί; Ή μήπως κρίνονται πάντα ως λογικοί οι συμβιβασμοί για να προσαρμοστείς σε ένα νέο επαγγελματικό περιβάλλον;
Η Αλίκη, στις περιπέτειές της, πέφτει πάνω σε μία σειρά από παζλ που φαίνονται να μην έχουν ξεκάθαρες λύσεις. Στα μάτια ενός μεγάλου, αυτό ίσως μοιάζει με τους τρόπους που η καθημερινότητα λειτουργεί παράξενα και ματαιώνει τις προσδοκίες μας. Στα μάτια ενός παιδιού με λεπτή φαντασία και αυθεντικό αυθορμητισμό, η Αλίκη έρχεται αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη παγίδα του κόσμου των «μεγάλων»: μας εκπαίδευσαν να πιστεύουμε πως οι καταστάσεις που συναντάμε στο δρόμο μας, έχουν πάντα κάποια λογική αντιμετώπιση. Μα κάθε φορά που η Αλίκη έρχεται αντιμέτωπη με ένα νέο περίεργο γρίφο η ικανότητά της να δίνει λύσεις και να παίρνει σωστές αποφάσεις, εξαφανίζεται!
Στο βιβλίο η Αλίκη αναρωτιέται: “Who in the world am I?” και καταλήγει: “Ah, that’s the great puzzle”. Αυτό είναι το σημείο που συνειδητοποιεί πως δεν προσπαθεί να καταλάβει μόνο τη Χώρα των Θαυμάτων στην όποια αναπάντεχα κατέληξε, μα τον ίδιο της τον εαυτό. Ουσιαστικά, αναζήτα εκείνα τα στοιχεία που διαμορφώνουν την προσωπικότητά της και μπορούν να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για την συμπεριφορά της, σε ένα κόσμο που συνεχώς αμφισβητεί την οπτική και την ποιότητα της αυτογνωσίας της.
Η Χώρα των Θαυμάτων επιδρά πάνω στην Αλίκη καθοριστικά. Πλέον ξέρει πως η εικόνα που έχει για τον εαυτό της δεν μπορεί να είναι στέρεη σε ένα κόσμο που έχει τόσο διαφορετικούς κανόνες από τον δικό της. Μα, θυμάστε καθόλου τους εσωτερικούς διαλόγους σας, όταν πρωτογνωρίσατε την Χώρα της Αγοράς Εργασίας και ήρθατε αντιμέτωποι με ακατανόητα φαινόμενα ή «παράλογους» χαρακτήρες;
Τα ακατανόητα στοιχεία και οι παράλογοι χαρακτήρες της Χώρας των Θαυμάτων, ήταν προϊόντα του ασυνείδητου της Αλίκης, παράχθηκαν «μαγικά» όταν μπλέχτηκαν με καταστάσεις και χαρακτήρες της πραγματικότητάς της. Η φαινομενικά απλή αναζήτηση για την αποκωδικοποίηση της Χώρας των Θαυμάτων ή της Αγοράς Εργασίας σημαίνει μάλλον βαθύτερη ενδοσκόπηση και αποκωδικοποίηση των δεξιοτήτων και των συναισθημάτων μας. Αυτά είναι άλλωστε τα στοιχεία που ενορχηστρώνουν την επαγγελματική συμπεριφορά μας.
Εν τέλει, η ίδια μας η ταυτότητα και όχι η Χωρά της Αγοράς Εργασίας είναι αυτό που τίθεται υπό αμφισβήτηση.
ΥΓ: Σας προκαλώ: διαβάστε ξανά (ή και για πρώτη φορά) το παραμύθι του Λιούις Κάρολ: οι Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και βάλτε όπου «Χώρα των Θαυμάτων», «Αγορά Εργασίας». Θα αποκωδικοποιήσετε σχεδόν όλη την επαγγελματική σας καθημερινότητα. Αν πάλι σε αυτήν την επαγγελματική καθημερινότητα δεν περισσεύει χρόνος δείτε το Alice In Wonderland, όπως σκηνοθετήθηκε από τον Tim Burton το 2010.
